ΑΝ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ

  

Αν δε μπορείς πες το μου τώρα να χαρείς
   μην με αφήνεις να δεθώ αφού το ξέρεις θα κοπώ.
         Αν δε μπορείς θέλω γλυκά να μου το πεις
    δε θέλω να με αρνηθείς με δυο λόγια της στιγμής.
      
Κι αν λυπηθείς κι αν δακρύσεις βιαστικά
         παίξε το ρολό σου καλά
    κάνε με πάλι να πιστέψω πως μονό εμένα αγαπάς.
         Κι όταν χαθείς πάρε με λίγο να μου πεις
           πως η απόσταση αυτή που μας χωρίζει είναι μικρή.


           Χώρισε με απόψε
       θυσιάσου για ένα καλό φινάλε.
           Πάρε λεπίδα και κόψε
       την κάρδια μου απ τη κάρδια σου βγάλε.
           Χώρισε με απόψε
      κάθε συνέπεια θα την υποστώ.
           Πάρε λεπίδα και κόψε
       όλες τις φλέβες μου που λένε σ αγαπώ.


        Αν δε μπορείς όμορφα να μου το πεις
     δείξε λίγη καλοσύνη σου ανήκει η ευθηνή.
            Αν δε μπορείς έτοιμη θέλω να φανείς
      μη μου ζητήσεις λίγο χρόνο δε περιμένω άλλο πόνο.              

Κι αν λυπηθείς κι αν δακρύσεις βιαστικά
            παίξε το ρολό σου καλά
              κάνε με πάλι να πιστέψω πως μονό εμένα αγαπάς.
           Κι όταν χαθείς πάρε με λίγο να μου πεις
      πως η απόσταση αυτή που μας χωρίζει είναι μικρή.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ

       

            












           
              Ντριν …….ντριν………

          Άλλη μια μέρα ρουτίνα

          Μοιάζει ο κόσμος βιτρίνα

          Στις ίδιες θέσεις οι ίδιοι

           Βαρέθηκα αυτό το παιχνίδι.

           Χιλιάδες τρόπους θα ψάξω

        Τους κανόνες ν αλλάξω

          Δεν έχω κάτι να χάσω

           Και άρχισα ειδή.

           

     Πόσο μ αρέσει να χάνομαι

        Ταξιδιώτης να αισθάνομαι

Στη διαδρομή του κορμιού σου δεν υπάρχει στροφή.

            πάρε μια ανάσα και φύγαμε

                 θα πάμε εκεί που δε πήγαμε

       εισιτήριο έβγαλα χωρίς επιστροφή.

                Ντριν …….ντριν………

             Δε θέλω να ξυπνήσω

                Μονότονα να ζήσω

            Μια απόφαση θα πάρω

         Τη φάση δε γουστάρω.

            Χιλιάδες τρόπους θα ψάξω

               Τους κανόνες ν αλλάξω

           Δεν έχω κάτι να χάσω

                   Λέω να ρισκάρω.

ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ

Στη καλύτερη πράξη της ζωής μου

ο ουρανός χαλάει ξαφνικά.

Κι ένας αέρας παγώνει τη ψυχή μου

και μια της λέξη μου κόβει τα φτερά.

Πιάνει βροχή κι ο αέρας δυναμώνει

είναι η στιγμή σκηνή θεατρική.

Η ερμηνεία σου ερμηνεία που σκοτώνει

κι εγώ στο θέατρο ο μόνος θεατής.

Χειροκρότησα για το φινάλε

ήταν τόσο δυνατό.

Τα αυτόγραφα σου τώρα βγάλε

και υπόγραψε μου σ αγαπώ.

Είναι ο ρόλος σου αυτής που αγαπάει

παθιασμένα και αληθινά.

Αυτός ο ρόλος καθόλου δε σου πάει

έχεις ταλέντο μεγάλο τελικά.

Πάνω που έλεγα η τύχη μου αλλάζει

μια βροχή πιάνει στα κρυφά.

Είναι η χαρά μου ένα μαντάτο που τρομάζει

είναι η βροχή η ζωή μου τελικά.

Αυτό το βλέμμα σου το αίμα μου παγώνει

είναι η στιγμή σκηνή θεατρική.

Η ερμηνεία σου ερμηνεία που σκοτώνει

κι εγώ στο θέατρο ο μόνος θεατής.

Π.Ο.Ε.Μ

Παράξενε όμορφε εαυτέ μου

δε ριζώνεις στα μέρη που σε πάω.

Να σε βάλω σε μπουκάλι να σ αφήσω

μέσα στα άβαθα νερά που κολυμπάω.

Να σου φτιάξω μια αμβλεία απ΄το δάκρυ

για να σε σώσω απ τα απερίσκεπτα μου λάθη.

Να σε κρύψω στη βουβή αλαζονεία

κι αν δε σε βρω μάλλον πέτυχε η αλχημεία.

Παράξενε όμορφε εαυτέ μου

δε ξέρω ξόρκια τα μαγιά να σου λύσω.

μα τεχνάσματα και κόλπα θα εφεύρω

σε μια χώρα εικονική να σε οδηγήσω.

Σα λαθρεπιβάτης μπήκες στο κορμί μου

πολύ σε πλήγωσα μέχρι να σε μάθω

Και εσύ δήμιος σε κάθε έκρηξη μου

με προστάτευες τα πάθοι σου μη πάθω.

Έναν άνθρωπο σου γνώρισα μοναχά

κι εσύ μου είπες πως σου γνώρισα τον κόσμο.

Έμοιαζε άγγελος θάμπωνε το φως του

και άθελα σου μου προκάλεσες το πόνο.

Τα ρολόγια μας αλλάξαν από τότε

το δικό μου πηγαίνει λίγο πίσω

Μα θα κλέψω απ τον ήλιο λίγο χρόνο

και τη μνήμη μου ξανά θα συγχρονίσω

Παράξενε όμορφε εαυτέ μου

μια γλαφυρή σκιά σ’ακόλουθη.

Ίσως είναι της μοίρας μου οιωνός

κι ένα όνειρο που ευχήθηκα μου βγει.

Να χαθώ απ τις βαβυλώνιες ψυχές

κι απ΄τις ζηλόφθονες εριστικές φωνές.

Να μη τσουγκρίσω ξανά με αεροβάτη

ποτισμένο από ψέμα κι αυταπάτη.

Να γίνω αδήωτος σε κάθε εκδορά μου

και η πυξίδα μου να έλξη τη χαρά.

Εγώ και το εγώ μου να πετάξω

να βγάλει η πλάτη μου ατσάλινα φτερά.

Παράξενε όμορφε εαυτέ μου

σ΄ελευθέρωσα απ τα λούτρηνα δεσμά.

Εξιλέωση ζητούσες και την πήρα

δε βάζω φρένο στη ταχύτητα ξανά.

Τα όρια μου ξεπέρασα κι εσένα

στο πεπρωμένο άλλαξα τροχιά.

Την εγκοπή μου την έκανα ζωή

και το φόβο μου ανέκφραστη σκιά.

Τώρα βιώνω το άγνωστο ποιόν μου

και όσα αστερία και να βρέξεις ουρανέ μου.

Εγώ θα βάφω τα χρώματα της νύχτας

και φωτεινές θα είναι οι νύχτες οι δίκες μου.

ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ

Αποφάσισα να κάνω

το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μου

έπρεπε να φτιάξω μια βάρκα

πήρα όλα τα ξύλα απ το κλουβί μου

εκείνη τη στιγμή ελευθερώθηκα

απ’τη δύναμη που έκρυβα μέσα μου

Μου έλειπε όμως ένα πανί

ήθελα για μια φορά στη ζωή μου

να πάω κόντρα στον άνεμο

σκέφτηκα να πάρω το άσπρο σεντόνι μου

όταν το βρήκα λύγισα

είχε γίνει κόκκινο απ το αόρατο αίμα μου.

Καμία φοβία μου δε μπορούσε να με σταματήσει

έσυρα με μανία τη βάρκα μου στις ονειροθάλασσες

το ταξίδι μου μόλις ξεκίνησε

έβαλα ένα γράμμα μέσα σ ένα μπουκάλι από ποτό

και το άφησα να χαθεί στα βαθιά και μυστήρια νερά.

Όσο απομακρύνομαι ο κόσμος μου μικραίνει

μοιάζει με πινάκα ζωγραφικής

τόσο αληθινός μα τόσο ψεύτικος.

Και τότε μια γαληνή νίκησε την παλίρροια της ψυχής μου.

Δεν ξέρω αν φτάσω στο τέλος .

Αν πεθάνω στη μέση .

Η αν γυρίσω στην αρχή.

Τώρα όμως έμαθα

πως και εγώ να μην ήμουν

πάλι εγώ θα ήμουν.

Δεν είχα νικήσει ποτέ κανέναν

νίκησα όμως τον εαυτό μου

και τους νίκησα όλους.

ΟΝΕΙΡΑ

Τα όνειρα είναι ένα παραισθησιογόνο
μέρος στο υποσυνείδητο..
που δημιούργησε ο άνθρωπος
για να μην αυτοκτονήσει....







.